باور کن................

باور کن که گاه گاه ناخودگاه صدای تو را میشنوم...اواز دلنشینت هنوز در کنارم باقیست...میدانی تا چه حد دوست دارم؟؟؟ای کاش رودی بودم که از کوه های محبت سرچشمه میگرفتم و باغ اشنایی عشقت را سیراب میکردم...
ای کاش دریایی بودم تا کران ادامه داشتم و ای کاش صدفی بودم که مروارید عشق تو را در دل می پروراندم...

صدای باد را بشنو،که اواز کهنه و غمگین خود را میخواند...روزی که تو را ترک میکنم برایم گریه نکن، زیرا در راهی که میروم قلبم خواهد شکست و من امروز شاهدم به ویرانی خویش...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط نجیب الله اوزبیک کریمی فاریابی در 16:25 | |